Met een peuter surfen in Marokko

Terwijl Gijs Hardeman en Rian Lanenga rustig met hun muntthee uitkijken over de Atlantische Oceaan, rent Rafael (3) op zijn blote voeten richting de vloedlijn. Hij ziet een schattig hondje en staat te wiebelen boven een scherpe afgrond in het Marokkaanse vissersdorpje Imsouane. ,,Gijs,’’ roept Rian naar haar vriend. ,,Moet je Raf daar niet weghalen? Straks valt hij nog.’’

NATASHA SMIT

IMSOUANE – Ze trekt haar acht maanden oude baby Finne nog wat strakker naar zich toe. ,,Het is heerlijk om met een camper door Marokko te trekken,’’ zegt ze. ,, Maar aan zo’n peuter van drie heb je je handen vol, hoor. Die rent alle kanten op, wil alles oppakken en luistert soms slecht.’’

Samen met haar partner Gijs Hardeman en haar kinderen reist ze een maand lang door het exotische Marokko. Deze twee avonturiers kiezen niet voor een vast en veilig bestaan, waarbij ze op eerste en tweede kerstdag bij hun schoonfamilie aan tafel zitten. Nee, Gijs, een geboren Enschedeër, en zijn vriendin werken liever als freelancer, waardoor ze alle ruimte hebben om er in de koude decembermaand vier weken tussen uit te trekken. ,,Op reis is het makkelijk om helemaal in elkaar op te gaan, vertelt Rian. ,,We hoeven niets meer te plannen of te regelen en kunnen ons volledig op elkaar richten. Er is geen afleiding van werk of school. We zijn een paar weken echt met elkaar.’’

Dat klinkt mooi om zo met je gezin langs de bergen en de kust van Marokko te trekken. Maar met kleine kinderen reizen is niet altijd relaxt, vertelt Gijs, die als reisjournalist (nextdestination.nl is zijn website, red)) zijn geld verdient. ,,In Nederland gaan de kinderen drie dagen per week naar de crèche en heb je tijd om je eigen ding te doen. Hier zijn we zeven dagen per week met onze baby en onze rondrennende peuter. En dat in een land waar ze rijden als gekken, er overal glas ligt en ze Arabisch spreken. Dat levert soms stress op.’’

Zo’n twintig minuten per dag wordt het hem even teveel en trekt hij zich terug. Maar verder genieten Gijs en Rian (die op haar eigen website 4flipflops.com schrijft over reizen met kinderen) met volle teugen van hun avonturen in Marokko Na twee weken reizen met de camper, hebben ze het resort Paradis Plage geregeld. Voor drie dagen kunnen ze even baden in luxe. De driejarige Rafael geniet als hij tot zijn knieën in het zwembad staat en met water rondspat. ,,Kijk papa, ik kan een bommetje,’’ roept hij. Zijn vader knikt lachend. Als Raf het even later koud heeft, wikkelt zijn vader hem in een handdoek en drukt hem knuffelend tegen zich aan. ,,Dat is toch fijn zo,’’ zegt hij als Raf rillend tegen zijn borst aan ligt.

Met kleine kinderen door Marokko reizen. Veel mensen zouden angst hebben voor de slechte hygiëne of andere bacteriën. Maar volgens Gijs en Rian kan het prima. ,,Ik let niet zo op die hygiëne,’’ vertelt hij. ,,Ik pak alles aan en laat Raf rustig een ballon aannemen. Maar Rian is daar anders in dan ik. Zij let overal op en zegt regelmatig gekscherend: “Ja, en zo krijg je tbc.” We proberen wel onze handen goed te wassen om te voorkomen dat we diarree krijgen.’’

Bij het vertrek op Schiphol ging het al mis. De middelvinger van Raf kwam onder het bagagekarretje en een paar dagen later verloor hij zijn nagel. Dat was gelijk een goed begin van de reis. ,,De eerste nachten waren een drama,’’ vertelt zijn moeder. ,,Die vinger was gaan ontsteken en Raf werd ’s nachts wakker van de pijn. Daar zaten we dan met zijn vieren in een kleine camper. Raf begon te gillen en daardoor moest Finne ook huilen. En om hem weer stil te krijgen, ben ik toch maar weer ’s nachts gaan voeden, want zo’n huilende baby ’s in de nacht is echt niet grappig. Nadat Raf een paar keer daags met zijn vinger in een sopje had gezeten, ging het een stuk beter en konden we weer genieten van wat nachtrust.’’

Naast de slechte hygiëne, de drukke wegen en de moskee die op vrijdag vijf keer per dag van zich laat horen, is ook de positie van de vrouw in Marokko interessant. In grote steden als Agadir en Casablanca valt het reuze mee en lopen veel vrouwen er westers bij. Maar in zo’n klein vissersdorpje als Imsouane is het andere koek. ,,Dat vind ik wel ingewikkeld,’’ vertelt Rian, die lange tijd voor GroenLinks werkte en behoorlijk feministisch is. ,,Als moeder dwing ik wel respect af. De mensen hier zijn lief tegen onze kinderen, die ze over hun bolletje aaien of een kus geven. Maar als vrouw is dat anders. Als ik alleen met Gijs ben, word ik vaak genegeerd. Dan bestel ik in een restaurant een glas wijn en dan moet Gijs die wijn proeven. Terwijl ik het besteld heb. Dat klopt toch niet,’’ zegt ze verontwaardigd. ,,Je ziet hier sowieso weinig vrouwen op straat. En als je ze wel ziet, dan zijn ze vaak gesluierd. Ik heb nog maar met weinig Marokkaanse vrouwen contact gehad en dat vind ik jammer.’’

Alles bij elkaar is het een interessant avontuur.Gijs en Rian vinden het heerlijk door Marokko te reizen. Ze willen geen negen tot vijf baan, waarbij ze na een dag werken neerploffen op de bank. Nee, zij kiezen voor vrijheid. Ze trekken er regelmatig op uit. ,,Die hang naar veiligheid heb ik niet zo,’’ meent Rian. ,,We hebben geen vaste baan en geen leaseauto voor de deur. Ik word juist gelukkig van vrijheid.’’ Haar partner knikt. ,,Na mijn studie ben ik verliefd geworden op reizen. Ik ging met vrienden naar Azië en kwam er achter dat ik daar voor een tientje per dag kon leven. Het is veel gaver om langer weg te gaan en in zo’n land te leven dan kort op vakantie te zijn. Dat vind ik nog steeds.’’

En het reizen met een baby? Is dat wel verantwoord, denkt de gemiddelde moeder dan. Gijs, die opgroeide in Enschede en de nuchtere Tukkersmentaliteit meekreeg, knikt geruststellend. ,,Dat gaat prima. Het is gemakkelijker om met een baby rond te reizen dan met een peuter. Met de camper hebben we ons eigen huisje, waarin we zelf kunnen koken. Hij krijgt ook nog borstvoeding, dus we hebben het zelf in de hand. Het is juist heerlijk om zo primitief te leven en zelf voor onze kinderen te zorgen.’’

Credits foto’s: Nextdestination.nl/ Gijs Hardeman

Surfcamp Portugal