Zeilen in een wasmachine op zee

Een achtbaan vol adrenaline. Een wasmachine op zee, waarbij je flink door elkaar wordt gehusseld. Beginnend catamaranzeilster Natasha Smit voer zaterdag haar eerste Ronde om Texel en dat was behoorlijk afzien. Samen met haar zeilmaatje Arne Krever trotseerde ze de hoge golven en kwam na vier uur zeilen met haar Dart weer bij Paal 17 aan. Voor het Noord-Hollands Dagblad hield ze haar ervaringen bij.

De Ronde om Texel, waarbij maar liefst 250 catamarans in grote snelheid om het Waddeneiland heen varen. Als je jezelf serieus wilt nemen als zeiler, dan moet je daar een keer aan mee hebben gedaan. Vanuit heel het land komen zoet- en zoutwaterzeilers naar Texel toe om aan werelds grootste catamaranrace mee te doen. En zo ging ook ik (Natasha Smit) afgelopen zaterdag vol goede moed naar de kop van Noord-Holland toe om de ronde te varen.

Een paar dagen voor de race voelde ik de spanning al in mijn lijf. Is het wel verstandig om als beginnen zeiler (ik zeil nu twee jaar) aan de Ronde om Texel mee te doen? Kunnen we dat wel aan? Wat is de beste route en misschien nog belangrijker, wat gebeurt er als we omslaan? Drijven we straks niet ergens doelloos op zee rond of verdrink ik doordat de mast op mijn hoofd valt? Een week voordat de Ronde zou plaatsvinden, kwamen er allerlei vragen bovendrijven.

Bij ervaren catamaranzeilers als Coen de Koning probeerde ik wat nuttige informatie los te peuteren. ,,Let goed op de zandbanken op het Wad,’’ zei de Olympische zeiler uit Hoorn bij een clinic op het strand. ,,Als je daar op vast loopt, dan kun je je boot goed beschadigen. Dus blijf geconcentreerd en trek op tijd je zwaarden in.’’ Goed, zwaarden heeft onze oude Dart 18 niet, maar ik voelde er weinig voor om op een zandbank te knallen en over de kop te gaan. We besloten om onze ogen op het Wad open te houden.

Na het bestuderen van de zeilinstructies (de route langs de Vuurtoren, Oudeschild en de Razende Bol zat in mijn kop) gingen we zaterdagochtend eindelijk van start. Nou ja, bij de start ging het gelijk mis. Voor de ogen van al die zeilers gingen wij te langzaam de branding door en werden door een hoge golf om ver geblazen. ,,Fok bak,’’ riep Arne Krever, mijn zeilmaat. Eh, welke kant is dat ook alweer? De golven hadden geen genade en we sloegen om. De schrik zat er gelijk goed in.

We lieten ons echter niet uit het veld slaan en besloten om gelijk weer de zee op te gaan. Dit keer ging het wel goed en gingen we samen met 249 andere zeilboten van start. Er was er een briesje van 3 tot 4 beaufort voorspeld, maar moeder natuur had zaterdag andere plannen. Er blies een flink windkracht vijf tot zes over de Noordzee hen en dat zorgde voor hoge golven. Op het eerste rak van Paal 17 naar de Vuurtoren knalden we de zee over en werden flink door elkaar gehusseld.

Als ervaren golfsurfster ben ik wel gewend om met de zee om te gaan, maar catamaranzeilen met windkracht zes is andere koek. ,,Kunnen die golven niet even uit?’’ riepen Arne en ik regelmatig naar elkaar. ,,Die golven zijn helemaal niet leuk,’’ nadat we weer een bak met water over ons heen kregen. Op het eerste stuk zat de adrenaline er gelijk goed in en wisten we dat het een pittige race zou worden.

Bij de vuurtoren ging het mis. Tijdens het gijpen pakte een golf ons bootje en sloegen we voor de tweede keer om. Daar lagen we dan in de hoge golven te spartelen met de harde wind die langs onze oren suisde. Niet relaxt. Op dat moment was ik er echt even klaar mee, maar toen we even later de boot weer opklommen en voor de vuurtoren langs zeilden, zat de spirit er al weer in. ,,We gaan het rondje gewoon afmaken,’’ riep Arne, mijn stuurman. ,,We gaan door. Op de Waddenzee wordt het vast wat rustiger.’’ Ik knikte bedeesd. Diep onder de indruk van al dat natuurgeweld.

Uiteindelijk hebben we de hele race goed uitgevaren. We vlogen het vlakke water van de Waddenzee over en staand in mijn trapeze zag ik het prachtige eiland aan mij voorbij schieten. De haven van Oudeschild, de ijzeren kraan en de Razende Bol. We zeilden overal langs en ook de veerpont gingen wij zonder moeite voorbij. Na vier uur zeilen kwamen we uitgeput en hongerig bij Paal 17 aan. En ja, we hebben er een stuk langer over gedaan dan Casper Bouman, de snelste windsurfer (hij had 2 uur en 9 minuten nodig), maar dat maakt ons niet minder trots. We zijn blij dat we de Ronde om Texel hebben voldaan.

Gepubliceerd in het Noord-Hollands Dagblad