Surfen en fotografie: de passie van Liza Hulspas

Een gepassioneerd fotografe, surfster en een creatieveling. Het is hoog tijd om Liza Hulpas nader aan de tand te voelen. Simone sprak haar en vroeg haar het hemd van het lijf. 

Wanneer ben je begonnen met surfen?

Ergens in mijn middelbare school-tijd, rond 2008/2009 was ik blijven zitten en kwam ik bij een lieve vriendin in de klas, Anne heette ze. Na school gingen we graag samen op pad en zo nam zij mij een keer mee naar Hartbeach. Ik kende Hartbeach nog niet, laat staan wat surfen was, maar de surfschool was van haar broers. Eenmaal aangekomen moest ik zo’n nat pak in en duwde ze zo’n plank in m’n armen. Ik ging onhandig met haar mee de zee in. Geen idee hoe ik moest paddelen, laat staan surfen. Maar gelukkig leerde ze mij van alles en voor we het wisten lagen we de hele middag in zee te oefenen. Ik lag al een paar uur in het water, maar ik wilde er helemaal niet uit, ook al viel ik er steeds weer van af, ik vond het o-zo-leuk! ‘s Avonds zat ik thuis nog helemaal na te deinen, en toen wist ik het. Dit gevoel is heerlijk en ik wil dit elke dag wel voelen. Het gaf een ontspannen en voldaan gevoel. En zo gingen we iedere vrije middag samen naar het strand en ontdekte ik mijn passie voor de zee en.

Wat voor gevoel geeft het surfen jou?

Ik heb helaas ook een nare ervaring meegemaakt waardoor ik het surfen een lange tijd doodeng vond. Ik ben in een stroming onderwater terecht gekomen waar ik zonder hulp niet bovenkwam. En zoals ze altijd zeggen bij paardrijden (als je er af valt moet je er meteen weer op stappen) en dat heb ik niet gedaan met surfen. Hierdoor werd mijn angst voor stromingen steeds groter en zelfs zo erg dat ik bij kindergolfjes al bang werd dat ik zou verzuipen. Ik ben nu nog steeds bezig met het overwinnen van mijn angst. Ik ken de zee, ik weet waar ik op moet letten, maar als er toch een hoge golf op me afkomt en dreigt te breken, dan neemt mijn angst het over en schiet ik op ‘blanco’. Maar dankzij mijn lieve vriend, en tegelijk surfleraar, kan ik daar steeds beter mee omgaan. Als ik nu weer de zee uit loop en ik heb een golfje kunnen pakken (ook al was deze zeer klein en kon ik niet staan), ben ik weer zo blij en enthousiast en kan ik niet wachten tot ik er weer in mag! Dan heb ik weer dat euforische gevoel en voel ik me heel sterk.

Welk land heeft de meeste indruk op je gemaakt?

Het land van de liefde, de wijn en uiteraard de golven: Frankrijk! Ik vind Frankrijk een heerlijk land en de golven zijn er perfect. Ook om te fotograferen (als ik zelf niet surf). Doordat ik vaak zelf de zee niet in durfde, ging ik foto’s maken van mijn vriend. Mijn grootste passies zijn namelijk surfen en fotograferen, dus een combinatie van beiden is perfect! Ik vind het altijd geweldig om foto’s te maken van golven en surfers en doordat ik zo in mijn lens kruip en de surfers volg, heb ik het gevoel alsof ik mee surf. Je kent het wel; ook je adem inhouden, een beetje mee sturen en dat kleine juich-je als het je gelukt is! Dat geeft mij ook dat euforische gevoel.

Als je iemand zou willen overtuigen om te gaan surfen wat zou je dan zeggen tegen deze persoon?

Niets, gewoon zoals mijn vriendin dat deed: een wetsuit aan laten trekken en een surfboard meegeven. Je moet het ervaren.

Op welke surfboards surf jij en waarom?

Mijn vriendin zette mij op een NSP 7.2. Geen idee toen wat dat inhield, maar hij zag er mooi uit. En als beginner is dat dan een moeilijk maatje, maar ik wist niet dat er verschil zat in de lengte. Toen ik dus voor het eerst ervoer dat een longboard gemakkelijker was, huurde ik vaak verschillende boards. En natuurlijk ook een SUP-board! Mijn eerste eigen boardje was een BIC 7.3. Inmiddels heb ik een Southpoint 7.3 (met extra veel volume in de neus zodat ik minder angst ervaar omdat je minder snel een nosedive maakt). Onlangs ook een SUP-board gekocht en verder maak ik gebruik van mijn vriend zijn boards (longboards van verschillende merken).

Welke moves maak je op je board?

Haha! Telt de nosedive ook mee? Ik heb erg veel moeite gekregen met staan, dus ik ben al blij als ik een golf heb. En in welke houding of welke move maakt me dan niet meer uit! Op m’n knietjes kan ik de overige surfers nog ontwijken maar als ik down the line ga, gebeurt dat alleen per ongeluk!

Hoe ervaar jij het peddelen en het wachten op de juiste golf?

Ik surf de laatste tijd alleen samen met mijn vriend. Hij vertelt mij altijd waar ik op moet letten en waar ik moet liggen, maar het blijft voor mij vaak nog gissen. Ik doe het meer op gevoel. Je ziet waar de golven wel of niet breken. Dan is het een kwestie van tellen (als de golven netjes in setjes binnen komen). Vaak zie je van een afstandje al een setje aankomen en zie je of de tweede bijvoorbeeld hoger is en dan kies je voor welke je wil gaan. Maar dit is gemakkelijker te zeggen dan gedaan, want in Nederland moeten de omstandigheden ideaal zijn, wil ik een setje kunnen lezen ?. Als oriëntatie punt houd ik altijd mijn afstand van een strandpaal in combinatie met de pier in de gaten.

Wat doe je naast het surfen?

Zoals ik al eerder even tussen neus en lippen door zei, fotografeer ik graag. Dat is een tijdje ook mijn beroep geweest, maar nu ben ik weer terug in het kantoor leven (helaas). Ik heb een juridische opleiding gedaan en probeer daar mijn weg in te vinden. Alhoewel ik ook soms naar de webcam van Scheveningen staar en me dan afvraag waarom ik een baan op kantoor heb. Dus als er iemand is die mij een aanbod kan doen voor een droombaan waarbij ik dichter bij de surfcultuur kan werken? Graag!

Surf & work or work in surf?

We know the struggle- Je houdt van de zee, het strand, maar vooral het surfen. Maar hoe combineer je dit nou met je werk? Bij veel mensen evolueert surfen tot een ‘uit de hand gelopen’ hobby. Vaak is het moeilijk een vaste job te pakken te krijgen in de surfindustrie, of soms wil je ook helemaal niet 24/7 geconfronteerd worden met surf, maar net de balans tussen je werk & hobby behouden. Nu ja, velen onder ons kunnen het toch wel prima combineren, zoals Gaëlle.

HELLE DETAVERNIER – Gaëlle ging aan de slag bij O’Neill en zo kwam de bal aan het rollen.. Ze kreeg voor haar eerste surftrip een auto van haar werk  die op het Belgisch Kampioenschap in Frankrijk moest geraken, het resultaat? De liefde voor surfen was geboren. Dit is intussen 5 jaar geleden en ze is nog steeds gebeten door de golven.

Voordeel bij Gaëlle is, ze werkt natuurlijk bij O’Neill en dat geeft een aantal voordelen. “Wil ik enkele dagen vrij om de golven te volgen, dan vragen ze zelfs of ik misschien enkele fotootjes kan nemen zodat ze mee kunnen genieten”, vertelt ze me. De max dus, als je zo’n baas hebt die je vrijheid geeft om je passie te volgen. Het is de enige manier om echt goed te worden in surfen, al doende leert men, en dit leren we meestal the hard way. Alsnog werkt ze met tijdelijke contracten, die zijn dus al flexibel en geeft je wat meer tijd om te reizen. Op die manier kan je met je kalender puzzelen zoals je zelf wilt. Zoals ze zelf ook aangeeft geeft een tijdelijk contract nooit een zekerheid, maar for now, perfect voor haar.

“Momenteel zit ik in Marokko, werk ik in een hostel in ruil voor een bed, eten en surftijd’. Het is goedkoper leven dan op een surflocatie in België, wie wil dat nu niet?!”

Met een parttime contract zoekt Gaëlle geregeld naar surfjobs via Facebook. Zo is ze ook in Marokko terechtkomen. Toevallig, op zoek naar een deeltijdse surfjob stootte ze op een vacature. Ze geeft aan dat het voor haar niet echt moeilijk is surf en werk te combineren, ze heeft geen kinderen, is vrijgezel en werkt met tijdelijke contracten. Heb je kinderen? Neem die kids gewoon mee, die vinden het vast fantastisch. Maar het is natuurlijk niet altijd zo simpel. Het is ook leuk als je zoals Gaëlle veel nieuwe vrienden ontmoet die de sport beoefenen. Zo kan je in lange weekends of schoolvakanties samen de auto inspringen en de kosten delen. Het hoeven voor haar, en voor mij overigens ook, niet altijd verre bestemmingen te zijn. Onze Noordzee heeft best wel wat te bieden, zie die dus niet over het hoofd. Ze zegt zelf: “Surfen is gratis-snappie? En heel uitnodigend…”.

The pursuit & struggle

Met een passie voor alle boardsporten, begon Gaëlle met skateboarden- daarna snowboarden en nu vertelt ze mij: “ Ik ben zooo blij dat ik surfen heb leren kennen, sinds die ene, eerste reis. Want die was eigenlijk bedoeld om te relaxen en zonnebaden op het strand.” En zo gaat het wel vaker toch? Mensen gaan 1 keer surfen en ze zijn hooked. Surfen lijkt een solo sport, maar is het eigenlijk niet. Je gaat natuurlijk in je eentje helemaal zelf je peddel en pop-up gaan uitvoeren, maar de passie, die deelt iedereen.

“Surfen is zee, zon, strand, maar vooral een uitdaging, terwijl de oceaan tegelijkertijd kalmeert ”

Gaëlle heeft, net zoals velen onder ons, al veel geleerd van de sport. Ze neemt reeds 3 jaar nu al, de tijd, en initiatief om die plank te nemen en te vertrekken naar de zee. It’s a way of life, vertelt ze me, die natuurlijk niet altijd even simpel te combineren valt. Het gaat vooral om keuzes maken en afwegen hoe belangrijk verschillende factoren zijn voor jezelf. Wil je echt een vaste job met 100% werkzekerheid? Dan is die moeilijk te vinden in de surfindustrie. Hoewel de strijd het echt wel waard kan zijn.

“ Nieuwe vriendengroepen, andere perspectieven.. Ik weet niet of je surf dan nog een hobby kan noemen of meer een attitude in het leven.”

When the surf is up nobody works.. Een mooie leuze maar toch niet altijd even gemakkelijk te realiseren. Als iemand de heilige graal als oplossing heeft gevonden let me know? Maar voor nu denk ik dat we nu al zeker blij mogen zijn een golf mee te pakken in between jobs.

De foto’s zijn een mix van Gaelle & Helle.

Surfcamp Portugal

Surfen onder de Marokkaanse zon

In december verruilde we het Hollandse snertweer voor de Marokkaanse zon! Een week lang genoten wij volop van de mooie, cleane golven, het Marokkaanse eten en het prachtige weer. Met een groep van 15 man maakten we een week lang het vissersdorpje Imsouane, met haar prachtige pointbreak, onveilig. Met maar één doel voor ogen: surf, surf en nog een surf!

BRENDA BONTE

IMSOUANE – Bij onze aankomst in Agadir maakten we direct kennis met de Marokkaanse cultuur: met de Marokkaane cultuur: de djellaba’s, de Marokkaanse taal (berber of Arabisch) en het eten. Welcome to the north of Africa! Na een autorit van twee kwamen we aan bij de auberge Dar Naima, de luxe Marokkaanse herberg waar we deze week zouden verblijven.

Nog voordat we binnen waren konden we de heerlijk tajines die op ons aan het wachten waren ruiken. De kamer verdeling verliep dan ook soepel, want iedereen keek uit naar de eerste Marokkaanse maaltijd. Met gevulde buikjes gingen we ons bed in. De volgende dag zouden we eindelijk kennismaken met de Marokkaanse golven.

Voor de vroege vogels begonnen de dagen in Marokko met een yoga sessie. Ik heb het niet de hele week volgehouden, maar het is zeker een heerlijk begin van de dag. Yoga op het strand, de kou trok enigszins in je botten in de vroege ochtend. Maar daarvoor kreeg je een uitzicht met heerlijke golven, af en toe wat dromedarissen die toekeken vanaf de klif en honden die spontaan de rol van yogalerares (Amanda) overnamen.

Na de yoga was het tijd voor de eerste surf. Na het huren van de diverse softtops en hardtops mochten we de Marokkaanse golven trotseren. Imsouane zelf heeft 2 surfspots. Een klassieke pointbreak, waarbij je prachtige lange ritten in de baai kon maken. Via het haventje liepen we langs de visserboten het water in. Voor mij was dit weer een goede eyeopener van het feit dat mijn armen nog altijd pudding zijn. Tot achterin ben ik dan ook niet gekomen, de stroming won het en voor ik het weet lag ik bij het strandje om vervolgens een rondje te lopen om terug te komen bij de vissersboten. Maar een paar anderen van onze groepen hadden een paar mooie ritten en lieten hun longboard skills gelijk zien.

Naast de point break hadden we nog de spot bij het strand. De stroming hier was minder sterk, maar het was wel wat lastiger om naar achter te komen. In het begin bleef ik vooral voorin om mijn pop-up en de bochtjes te oefenen. Het was ook leuk om te zien hoe alle anderen het er vanaf brachten en steeds beter gingen surfen!  Naarmate de week vorderde heb ik geprobeerd om een paar keer wat verder naar achter te komen. Een paar keer lukte dit en andere keren koos ik toch eieren voor mijn geld en besloot om energie te besparen. Maar daardoor lukte het me wel om elke dag twee keer het water in te gaan en deze week veel te surfen.

Één van de laatste dagen hebben we ons geluk beproeft in Taghazout. Voor mij waren de omstandigheden op het de break van Crocroc’s perfect. Het lukte me regelmatig om naar achter te komen en het lukte me zelfs om down the line te surfen. In Taghazout ben ik dan ook pas het water uitgegaan op het moment dat de zon bijna onder was. Wat een heerlijke sessie was dat.

Naast het vele surfen hebben we natuurlijk ook genoten van andere dingen. De tweede avond viel de stroom uit, waardoor het extra donker was en we vanaf het dakterras een prachtige sterrenhemel konden zien. In Nederland zeiden ze al dat er deze avond extra veel vallende sterren te zien zouden zijn. Ik ben dan ook benieuwd hoeveel van de wensen die gedaan zijn inmiddels zijn uitgekomen. Toen de stroom het weer deed werden we naar beneden geroepen om te genieten van livemuziek gemaakt door de jongens van ons hotel.

Om de week af te sluiten organiseerde Natasha een expression sessie. Iedereen had goed zijn best gedaan om zich zo goed mogelijk te verkleden. We zagen de gekste outfits voorbij komen! En je kon punten scoren met de mooiste wipe-out of het beste trucje. Iedereen deed flink zijn best en het was een leuke afsluiter van de week met een groep fijne mensen.

De week in Marokko was voor mij erg geslaagd. De groep was super leuk, het weer was nog beter dan verwacht, heerlijk eten en de golven waren fijn. Ik stop voorlopig in ieder geval niet met surfen ook al heb ik nog een lange weg te gaan!

 

 

surfvakantie

Surfboys… a review ;)

Als je als blonde Hollandse meid gaat surfen in de zuidelijke landen als Portugal, Frankrijk en Marokko kom je in de line-up vele gasten tegen. Na 15 jaar surfen over de hele wereld ben ik alle stoere en minder stoere boys wel een keer tegen gekomen. Daarom (op verzoek van de dames) bij deze een blog over ‘onze’ surfboys en wat er je nou wel én niet mee kan.

NATASHA SMIT

1. Witblond. Een warrige kop en flink gebruind.

De klassieke surfer pik je er zo uit. Hij loopt stoer met zijn piepkleine boardje over het strand en houdt voortdurend zijn blik op de golven gericht. Hij wil geen glimp missen van alles wat de oceaan te bieden heeft en ziet zichzelf op al die golven te gekke moves maken.

Ziet die klassieke surfdude er goed uit? Ja, natuurlijk. Gespierd, gebruind en blond. Dat willen we eigenlijk allemaal wel en zo zien ze er bij ons op kantoor in Nederland niet uit. Maar kan je er wat mee? Dat is nog maar de vraag. Voor een avondje plezier kun je bij deze (vaak Australische) surfgoden zeker terecht en een paar dagen of weken de kust afreizen, ziet hij ook zeker zitten. Verwacht alleen niet dat je er een jarenlange relatie uit zult slepen, want daar is deze jongen veel te ‘vrij’ voor. Als er ergens weer betere golven (op Bali ofzo) zijn, dan pakt hij gauw zijn spullen en is vertrokken. Want één ding is duidelijk, voor hem én ook de meeste andere gasten staan de golven op één.

 

2.  Klein, gedrongen, geen greintje vet en zwart haar.

De Portugese of Franse surfers vallen goed in dit plaatje. Bij de meeste Hollandse vrouwen komen ze tot hun kin, maar surfen kunnen ze als de beste. Bij de eerste aanblik ogen ze soms chagrijnig of arrogant. Denk maar niet dat je deze baguette-etende surfers zomaar om je vinger wikkelt. Deze tube-rijdende gasten (surfen kunnen ze als de beste) weten wel dat ze goed kunnen surfen en er nog goed uitzien ook. Maak je daar geen illusies over. Maar als je over die eerste taalbarrière heen bent (Frans spreken is altijd handig) en door die eerste chagrijnigheid heen hebt geprikt, kunnen dit best aardige jongens zijn. Of het ook relatie materiaal is? Tja, dat zal je zelf uit moeten vinden. Voorwaarde is wel dat je naar Frankrijk of Portugal emigreert. Want denk je nu echt dat ze in dat koude Nederland komen wonen?

 

3. De blowende surfer met een kop vol dreads en zijn broek die op zijn knieën hangt.

Het liefst surft hij op een longboard of een dikke fish, waarmee hij stijlvolle moves als een hang-ten of en paar mooie bochten maakt. Deze gast is gemakkelijk te benaderen en altijd in voor een praatje. Hij laat je graag mee luisteren naar de reggaemuziek die uit zijn headphones komt of speelt een deuntje voor je op zijn gitaar. Ook deze jongen reist graag de wereld rond, leeft op een droge boterham en geeft zo weinig mogelijk uit. Denk maar niet dat je van hem een paar dure spullen cadeau krijgt, maar een liedje op zijn gitaar of een glaasje wijn kan er zeker van af. Hij neemt je met liefde de line-up in en leert je zijn coole surfmoves. Hoe lang je het met hem volhoudt, dat hangt van jezelf af. Aan de liefde zal het niet liggen en aardig zijn deze rasta’s vaak ook. Je moet alleen wel accepteren dat zijn surfen én ook het blowen op één staan, want daar kan hij niet zonder.

 

4. Surfgoden in Marokko.

Ook daar zien de gespierde, gebruinde surfers er anders uit dan de Marokkaanse jongens die je in de Haagse Schilderswijk tegenkomt. In tegenstelling tot hun eigen leeftijdsgenoten dragen ze geen djellaba of een slik jasje, maar hebben ze zich de ‘surflook’ perfect aangemeten. Ze lopen allemaal in een Quiksilver of O’Neill short, hebben een paar blonde lokken in hun krullenbos verstopt en leven volledig voor het surfen. De meeste van hen werken als surfleraar in de bekende badplaats Taghazoute en komen op hun surfcamps aardig wat Europese vrouwen tegen. Wat is het grootste doel van de Marokkaanse surfen naast het scoren van goede golven? Juist, een Europese vrouw aan de haak slaan. Het liefst een blonde met van die helblauwe ogen. Want die ziet er niet alleen leuk uit, maar het geeft nog status ook. En als dat een ticket naar het felbegeerde Europa oplevert, dan zijn ze helemaal verkocht. De meeste Marokkaanse jongens blijven echter niet bij zo’n Europees meisje hangen, maar kiezen na een paar avontuurtjes toch voor een lief Marokkaanse (islamitisch) meisje. Daar kunnen ze namelijk ook bij hun familie mee aankomen.

Note: dit zijn een paar komische anekdotes over de stereotype surfers. Niet alle surfende mannen zijn zo ;)

 

 

Noami en haar surfavonturen in Portugal

Een weekje Portugal! Surfen! Na bijna één jaar niet of nauwelijks een board (surf, snow, sup of anders) te hebben aangeraakt is het dan eindelijk zo ver! Met 7 onbekenden op vakantie. Best heel spannend maar ik kan niet wachten!

Bepakt en bezakt sta ik op het station. Over de groepsapp worden enthousiaste berichten gewisseld. Iedereen heeft er zin in. Ik ben de eerste die aankomt op Lissabon. Natasha en Anouk staan me op te wachten.

Natasha haar blonde krullen zijn niet te missen tussen alle donkere coupes dus ik weet meteen wie ik moet hebben. Omdat de rest later landt, besluiten we even te gaan eten in Lissabon. Mooie stad. Ook in het donker. In een klein steegje speelt een man op zijn saxofoon. Bij het eten word er Fado gezongen. Meteen een stukje Portugese cultuur opgesnoven.

Als we de de rest op gaan halen is het eigenlijk meteen best gezellig ook al is iedereen moe en moeten we even aan elkaar wennen. Ons appartement is ruim en de kamers zijn snel verdeeld. Ik kan het direct goed vinden met mijn “roomies” Lida en Stijn. ‘s Ochtends staan we redelijk op tijd op en als ik de woonkamer in loop zie ik een bekend gezicht! Fred woont ook per ongeluk in Enschede en is de week er voor ook al geweest. We komen er achter dat er meer mensen in mijn hometown gewoond hebben. Kleine wereld..

Het plan is om elke dag twee keer te surfen en als dat niet kan gaan we wat anders leuks doen. We halen onze boards en wetsuits op en gaan  onze eerste surfcheck doen.Heerlijke plek Portugal. Hoge golven! Bij Foz di Lizandro is het een beetje te hoog voor lessen dus we rijden door naar Peniche. We vinden een goede spot met een prima beachbreak. Ik krijg kriebels in mijn buik en wordt een beetje zenuwachtig. Met een kleine knoop in mijn maag hijs ik me in mijn wetsuit en we gaan de zee in.

LIEFDE!

Ik bak er niets van maar o wat geniet ik! En de rest ook! Ik juich als Merijn en Lida staan of Duco spectaculair in dropt. Wat bij de locals voor scheve gezichten zorgt maar bij mij levert dat een grote grijns op. Ik voel me een beetje een watje want ik krijg pijn in mijn pols van het peddelen en de pop-ups (oude blessure) en besluit om de tweede sessie over te slaan (Ik moet de hele week nog). Niemand die het erg vindt of me uitlacht. Fijn is dat. Ik besluit om leuke foto’s van iedereen te maken. Ook dat wordt op prijs gesteld. Anouk, Natasha, Fred en Stijn zijn vaak in de line-up te vinden. Vet om te zien. Zo wil ik het ook kunnen maar dan moet ik echt nog even oefenen.

Elke ochtend slaperige koppies aan de tafel, flauwe grapjes en een Fred die giechelend naar zijn telefoon zit te kijken. Plannen voor de dag worden gesmeed en daar wordt dan ook vaak weer van afgeweken.Elke ochtend weer met alle spullen naar beneden om lekker het water in te gaan. Spullen op het dak, iedereen in de auto en gaan met die banaan!

We surfen op Foz di Lizandro (beachbreak), Ribeira Dilhas (rotsen), Lagide en Baleal. (look it up!!) De hele kust daar in de buurt is bezaaid met goede surfspots. Voor elk niveau is een surfspot te vinden binnen een uur rijden. Wat trouwens ook niet heel erg vervelend is daar want het gebied is prachtig en de wegen prima.

Bij Peniche hebben we een mooie spot gevonden (Baleal) waar we twee keer naar toe gaan.Ondanks dat Fred in een zee-egel gestapt is en ik door twee surfleraren het water uitgeschreeuwd ben omdat ik niet in hun klasje zat.

Lida trekt zich er niets van aan en peddelt vrolijk verder. Ze is niet uit het water te slaan! Met Stijn en Duco (The Duke of Drop-in king) aan haar zijde blijft ze in het water totdat het echt niet meer kan. Tof om te zien!

Merijn en ik peddelen ons suf op een ander spot (Lagide) waar de onderstroom sterk is. Ik krijg nog instructies van een Frans meisje met een zelfde soort surfplank als ik heb. Heel tof! We zijn super stoked als we dan toch een keer een golf pakken. Ik pak (per ongeluk) een green wave en roep: “Heeft iemand het gezien?! Niemand?!” Ach.. genieten kan ik immers ook in mijn eentje. Maar trots dat ik stiekem ben!

Tussen de surflessen door is ook er tijd voor wat culturele dingen. Stijn, Fred, Anouk en ik gaan naar Sintra. Een “lord of the Rings” achtig ford op een berg. Veel foto’s gemaakt want daar ben ik inmiddels goed in geworden.

‘s Avonds gaan we vaak uit eten. Gewoon omdat het zo uit komt. Heerlijke verse vis en vlees en vooral er grote porties. In Cascais bestel ik kip piri-piri en word gewaarschuwd door de bediening (” it’s very spicy! Watch out!”) Dit triggert Duco en zijn smaakpapillen en probeert dan ook alles op zijn bord te combineren met mijn piri-piri.

Na een heerlijke Surf op Peniche besluiten Natasha, Duco en ik om naar de surfwedstrijd te gaan kijken. Moche Rip-curl pro’s halve finale en finale zijn die dag! Ik kijk het altijd thuis dus hoe leuk is het om zoiets live mee te maken! Check, off the bucketlist. De pro’s komen op 5 meter afstand langs.

De laatste dag nemen we nog een duik in het haventje in Ericeira. Super leuke golven maar ik ben fysiek op, kan me gewoon niet concentreren. Jammer dat het morgen alweer voorbij is.. had wel graag nog wat langer willen blijven.

‘s Avonds is het Halloween. We krijgen gratis shotjes van de barman omdat ik foto’s van ze heb gemaakt. Voetenwerk en dansjes worden getest op straat ( Ja Stijn die Cribwalk kun jij straks ook).Na helaas een korte nacht (iemand begon al om 4 uur te spoken) is het afgelopen met de pret.. Tassen worden ingepakt, huis is opgeruimd. Boardjes en natte wetsuits zijn ingeleverd. Holland here we come again.

Met een brok in mijn keel sta ik alleen op het vliegveld bij de check-in. Ik heb Natasha, Merijn en Fred gedag kunnen zeggen de rest staat bij terminal 1 (ik bij 2).

Morgen geen Natasha die om 6 uur opstaat. Geen Lida om naast wakker te worden of de dag mee door te spreken. Geen Anouk om koffie liefde mee te delen en ‘s ochtends zegt: “goedemorgen moppie lekker geslapen?” Geen zingende/dansende Merijn en Fred op de achterbank. Geef Stijn die Herman Vinkers citeert of me een aai over mijn bol geeft als het even allemaal niet lukt. En geen Duco die een appel en een ei combineert bij het ontbijt of een exit manoeuvre perfectioneert.

Miss you guys het was super!

On to the next one!