Noami en haar surfavonturen in Portugal
Een weekje Portugal! Surfen! Na bijna één jaar niet of nauwelijks een board (surf, snow, sup of anders) te hebben aangeraakt is het dan eindelijk zo ver! Met 7 onbekenden op vakantie. Best heel spannend maar ik kan niet wachten!
Bepakt en bezakt sta ik op het station. Over de groepsapp worden enthousiaste berichten gewisseld. Iedereen heeft er zin in. Ik ben de eerste die aankomt op Lissabon. Natasha en Anouk staan me op te wachten.
Natasha haar blonde krullen zijn niet te missen tussen alle donkere coupes dus ik weet meteen wie ik moet hebben. Omdat de rest later landt, besluiten we even te gaan eten in Lissabon. Mooie stad. Ook in het donker. In een klein steegje speelt een man op zijn saxofoon. Bij het eten word er Fado gezongen. Meteen een stukje Portugese cultuur opgesnoven.
Als we de de rest op gaan halen is het eigenlijk meteen best gezellig ook al is iedereen moe en moeten we even aan elkaar wennen. Ons appartement is ruim en de kamers zijn snel verdeeld. Ik kan het direct goed vinden met mijn “roomies” Lida en Stijn. ‘s Ochtends staan we redelijk op tijd op en als ik de woonkamer in loop zie ik een bekend gezicht! Fred woont ook per ongeluk in Enschede en is de week er voor ook al geweest. We komen er achter dat er meer mensen in mijn hometown gewoond hebben. Kleine wereld..
Het plan is om elke dag twee keer te surfen en als dat niet kan gaan we wat anders leuks doen. We halen onze boards en wetsuits op en gaan onze eerste surfcheck doen.Heerlijke plek Portugal. Hoge golven! Bij Foz di Lizandro is het een beetje te hoog voor lessen dus we rijden door naar Peniche. We vinden een goede spot met een prima beachbreak. Ik krijg kriebels in mijn buik en wordt een beetje zenuwachtig. Met een kleine knoop in mijn maag hijs ik me in mijn wetsuit en we gaan de zee in.
LIEFDE!
Ik bak er niets van maar o wat geniet ik! En de rest ook! Ik juich als Merijn en Lida staan of Duco spectaculair in dropt. Wat bij de locals voor scheve gezichten zorgt maar bij mij levert dat een grote grijns op. Ik voel me een beetje een watje want ik krijg pijn in mijn pols van het peddelen en de pop-ups (oude blessure) en besluit om de tweede sessie over te slaan (Ik moet de hele week nog). Niemand die het erg vindt of me uitlacht. Fijn is dat. Ik besluit om leuke foto’s van iedereen te maken. Ook dat wordt op prijs gesteld. Anouk, Natasha, Fred en Stijn zijn vaak in de line-up te vinden. Vet om te zien. Zo wil ik het ook kunnen maar dan moet ik echt nog even oefenen.
Elke ochtend slaperige koppies aan de tafel, flauwe grapjes en een Fred die giechelend naar zijn telefoon zit te kijken. Plannen voor de dag worden gesmeed en daar wordt dan ook vaak weer van afgeweken.Elke ochtend weer met alle spullen naar beneden om lekker het water in te gaan. Spullen op het dak, iedereen in de auto en gaan met die banaan!
We surfen op Foz di Lizandro (beachbreak), Ribeira Dilhas (rotsen), Lagide en Baleal. (look it up!!) De hele kust daar in de buurt is bezaaid met goede surfspots. Voor elk niveau is een surfspot te vinden binnen een uur rijden. Wat trouwens ook niet heel erg vervelend is daar want het gebied is prachtig en de wegen prima.
Bij Peniche hebben we een mooie spot gevonden (Baleal) waar we twee keer naar toe gaan.Ondanks dat Fred in een zee-egel gestapt is en ik door twee surfleraren het water uitgeschreeuwd ben omdat ik niet in hun klasje zat.
Lida trekt zich er niets van aan en peddelt vrolijk verder. Ze is niet uit het water te slaan! Met Stijn en Duco (The Duke of Drop-in king) aan haar zijde blijft ze in het water totdat het echt niet meer kan. Tof om te zien!
Merijn en ik peddelen ons suf op een ander spot (Lagide) waar de onderstroom sterk is. Ik krijg nog instructies van een Frans meisje met een zelfde soort surfplank als ik heb. Heel tof! We zijn super stoked als we dan toch een keer een golf pakken. Ik pak (per ongeluk) een green wave en roep: “Heeft iemand het gezien?! Niemand?!” Ach.. genieten kan ik immers ook in mijn eentje. Maar trots dat ik stiekem ben!
Tussen de surflessen door is ook er tijd voor wat culturele dingen. Stijn, Fred, Anouk en ik gaan naar Sintra. Een “lord of the Rings” achtig ford op een berg. Veel foto’s gemaakt want daar ben ik inmiddels goed in geworden.
‘s Avonds gaan we vaak uit eten. Gewoon omdat het zo uit komt. Heerlijke verse vis en vlees en vooral er grote porties. In Cascais bestel ik kip piri-piri en word gewaarschuwd door de bediening (” it’s very spicy! Watch out!”) Dit triggert Duco en zijn smaakpapillen en probeert dan ook alles op zijn bord te combineren met mijn piri-piri.
Na een heerlijke Surf op Peniche besluiten Natasha, Duco en ik om naar de surfwedstrijd te gaan kijken. Moche Rip-curl pro’s halve finale en finale zijn die dag! Ik kijk het altijd thuis dus hoe leuk is het om zoiets live mee te maken! Check, off the bucketlist. De pro’s komen op 5 meter afstand langs.
De laatste dag nemen we nog een duik in het haventje in Ericeira. Super leuke golven maar ik ben fysiek op, kan me gewoon niet concentreren. Jammer dat het morgen alweer voorbij is.. had wel graag nog wat langer willen blijven.
‘s Avonds is het Halloween. We krijgen gratis shotjes van de barman omdat ik foto’s van ze heb gemaakt. Voetenwerk en dansjes worden getest op straat ( Ja Stijn die Cribwalk kun jij straks ook).Na helaas een korte nacht (iemand begon al om 4 uur te spoken) is het afgelopen met de pret.. Tassen worden ingepakt, huis is opgeruimd. Boardjes en natte wetsuits zijn ingeleverd. Holland here we come again.
Met een brok in mijn keel sta ik alleen op het vliegveld bij de check-in. Ik heb Natasha, Merijn en Fred gedag kunnen zeggen de rest staat bij terminal 1 (ik bij 2).
Morgen geen Natasha die om 6 uur opstaat. Geen Lida om naast wakker te worden of de dag mee door te spreken. Geen Anouk om koffie liefde mee te delen en ‘s ochtends zegt: “goedemorgen moppie lekker geslapen?” Geen zingende/dansende Merijn en Fred op de achterbank. Geef Stijn die Herman Vinkers citeert of me een aai over mijn bol geeft als het even allemaal niet lukt. En geen Duco die een appel en een ei combineert bij het ontbijt of een exit manoeuvre perfectioneert.
Miss you guys het was super!
On to the next one!