Archief voor categorie: Surfblog

door: Gabi Abbas

Als we over de Marokkaanse lappendeken heen vliegen, is onze surfreis echt begonnen. Alle tinten rood en terra cotta schieten onder me door, afgewisseld met besneeuwde bergtoppen. Marokko. Na twee missies voor Artsen Zonder Grenzen te hebben gewerkt, waarvan negen maanden op een Pakistaanse hoogvlakte en daarna twee maanden in het Congolese regenwoud voelde ik een sterke behoefte om terug naar de natuur te gaan. Fysiek en sportief bezig zijn in de oceaan. De vrijheid die je voelt op je surfplankje in die grote oceaan is overweldigend; je voelt je nietig en tegelijk ook on top of the world!

De eerste paar dagen verbleven we in het Solid Surfhouse, waar we in de watten werden gelegd met surflessen, lekker eten en een luxe huis met wifi. Na een dag gaan die warme soep, geurige olijven en dat Marokkaanse brood zo naar binnen. Op en top luxe, maar na een paar intensieve dagen ‘surfcamp’ zijn we klaar voor het echte werk. Op naar het avontuur!

We halen onze huurauto op, rijden de kust af en laten ons leiden de golven.  Na veel gedoe met een creditcard en een gaar machinetje krijgen we eindelijk een roze Twingo mee. Het feest kan beginnen!

De twee surfboards passen er net in als de vinnen eraf geschroefd zijn. Off we go! Een uurtje later komen we precies voor het donker aan in Mirleft, een rustig dorpje met een kleine souk. Denk je daar even ongemerkt te kunnen rondrijden in je roze Twingo, vergeet het maar. We worden direct gespot door een jongen op een brommertje die ons een appartementje aanbiedt voor de nacht. Gelukkig is het een heel goedkoop appartement met Marokkaanse banken met zachte kussen waar je zo in weg zakt.

Sidi Ifni

Na wat navragen bij de lokale surfers rijden we naar een nieuwe surfspot: de haven van Sidi Ifni. Sidni Ifni is een klein vissersdorpje, dat voorheen deel uitmaakte van de Spaanse kolonie en dus Spaans grondgebied was. Dit plekje achter de haven schijnt je mooi bescherming van de wind en van de metershoge golven te bieden. We hebben geen kaart, maar toch is alles prima te vinden in deze regio. Er slingert één weg door het ruige landschap waar je af en toe iemand met een ezeltje tegenkomt of een camper met pensionado’s.

Ten zuiden van de haven slaan we dus het eerste onverharde weggetje richting de kust maar in. Wanneer er teveel kuilen in de weg zitten besluiten we dat onze Twingo toch net geen 4×4 is, vast zitten in de modderige wegen in Congo zit me nog te vers in het geheugen, en trekken we onze wetsuits aan en wandelen verder naar de zee. Er ligt niemand in het water, maar er zit een man met een transistorradiootje naar de zee te staren. Hij wijst de plek aan waar meestal gesurft wordt en waar we beter niet in kunnen gaan. En voorzichtig peddelen we het ruime sop in. De golven zijn prachtig clean, maar helaas net niet heel krachtig, dus ik pak maar anderhalve golf. De ervaring om zo’n afgelegen parel van een surfspot te ontdekken was echter het dubbel en dwars waard!

Elke dag twee fikse surfsessies wordt op den duur wel pittig en we gaan deze middag eens Sidi Ifni bezoeken en op zoek naar een hammam om op zijn Marokkaans te badderen. Onderweg zien we een ouder echtpaar langs de kant van de weg staan liften. Ze hadden een dagje aan het strand gepicknickt en stappen graag achterin de Twingo.  De vrouw draagt een rode hoofddoek met gouden stiksels en sieraden en zij weet precies waar de beste hammam voor vrouwen in Sidi Ifni te vinden is. Dus stappen we even later een warm dampende ruimte in. De hammamvrouw biedt ons direct zeep en massage aan die we natuurlijk niet kunnen weigeren. Terwijl Natasha flink wordt gescrubd, omgekeerd, weer gescrubd, haren gewassen en nat geplensd kijk ik naar de bedrijvigheid in het badhuis. Vrouwen van alle leeftijden zitten kletsend en zepend en lachend op meegebrachte matjes. Het vullen van emmertjes water bij het kraantje is ook een heel systeem, waar ik gauw mijn emmertje bij zet. En help ik een meisje van een jaar of vijf om haar emmer te tillen, die veel te zwaar is voor haar. Wat heerlijk om op een sociale vrouwenplek te zijn in een land waar het op straat toch meer een mannenwereld is. Als we weer buiten staan zijn we 3 tinten lichter gescrubd!

Legzira en Tifnit

We logeren 2 nachtjes in Legzira, een plek met vijf permanente inwoners die op een steile rotswand wonen en vuurtjes bouwen op het strand. Overdag komt er een surfschool uit Sidi Ifni, en we ontmoeten een paar Fransen die de enorme golven achterin trotseren. Met veel moeite peddelen we daar ook heen, maar zoveel natuurgeweld daar ben ik nog niet tegen opgewassen, hier en daar durf ik een golf te pakken, maar meestal eindigt het in een woeste schuimrit naar de kust.

Op de tweede morgen is Legzira weer gehuld in mist, de dramatische rotspartijen zijn nauwelijks te zien maar we horen de zee van dichtbij brullen als we onze deur om kwart over zeven op doen. Dit is de tweede ochtend dat het zo mistig is en we besluiten halsoverkop om naar het noorden te vertrekken. Vlug stoppen we klamme kleding en de nog druipende wetsuits in de tas en binden een board op het dak en de andere twee in de auto. Met sultans of swing van Eric Clapton uit de speakers rijden we door ontwakende dorpjes waar mannen gekleed in gewaad en een rond hoofddeksel met elkaar praten of op de drempel zitten van de gekleurde huizen langs de weg. Een gesluierde vrouw zit op haar ezeltje die aan weerszijden bepakt is met grote manden vol met kruiden.

Onderweg stoppen we even in Tifnit, een idyllische surfspot met blauwe bootjes, huisjes pal aan zee met zanderige paadjes ertussen. Een kameel die een dutje doet op het strand. Helaas geen surfbare golven hier, dus we rijden weer verder.

Imsouane

Glinsterend rollen de gladde golven de baai in, ze beginnen te breken bij de pier waar dorpelingen toekijken en een praatje met elkaar maken. Hier wordt ook de vis binnen gehaald om in de markthal te verkopen. In het haventje liggen de blauwe houten bootjes voor de visserij waar we met onze longboards voorzichtig langs laveren. Bij laagtij kunnen we heel relaxed de zee in bij de pier. Hier helpt de stroming ons een handje om naar buiten te peddelen. Ik laat de grootste golven een beetje links liggen en ga nu echt voor de ongebroken golfjes met mijn 9.2ft. En hier behaal ik met glans mijn doelstelling van deze week: rechtsaf de golf afrijden en ongebroken golven pakken. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Superstoked!