Sacha Bongaertz leerde omgaan met heftige reuma en surft nu Nazaré
,,t Is bizar als je bedenkt waar ik vandaan komt.”
Sacha Bongaertz (28) had als kind nooit durven dromen dat hij zulke hoge golven zou surfen. Als klein jochie kreeg hij zo last van reuma dat hij nauwelijks meer kon lopen. ,,Ze dachten zelfs dat ik in een rolstoel terecht zou komen,’’ vertelt hij. Door veel te surfen is hij er fysiek echter weer bovenop gekomen en surft hij nu zelfs werelds hoogste golven in Nazaré.
Als je Bongaertz van de huizenhoge golven in Portugal af ziet razen, dan denkt niemand aan dat kleine jochie van vroeger dat last had van hevige reuma. Dat bij verjaardagen van de ene naar de andere plek moest worden getild, omdat hij niet op zijn benen kon staan. Nee, op het strand van Nazaré staat een atleet, een stoere surfer die de strijd aan gaat met de hoogste en gevaarlijkste golven ter wereld. Een man die een kick haalt uit het surfen van reuzenachtige golven en daarvoor zijn grenzen verlegt. Een surfer uit Scheveningen die een plekje heeft veroverd tussen werelds beste surfers.
,,Het is bizar als je bedenkt waar ik vandaan kom,’’ zegt Bongaertz. ,,Ik ben alleen maar dankbaar dat het zo heeft kunnen lopen en dat ik dit nu mag doen. Dat had ik vroeger nooit gedacht.’’
Sacha Bongaertz groeide op in Scheveningen en was als kind al sportief. Hij deed aan atletiek en blonk daarin uit. Tot hij op zijn negende ineens last kreeg van hevige reuma en daardoor nauwelijks meer kon lopen. ,,Van een sportief jochie veranderde ik in een invalide kind dat bijna niet meer van de bank af kwam. Ik had zo last van ontstekingen in mijn handen en voeten, dat ik bijna niet meer op mijn benen kon staan. Ik moest overal mee stoppen en voelde me echt gehandicapt.’’
,,Doordat ik nauwelijks meer bewoog, raakte ik ook al mijn spieren kwijt en kwam er nog meer druk op mijn gewrichten te staan. Op een gegeven moment moest ik zelfs overal naartoe worden getild en vroeg men zich af of ik niet voor de rest van mijn leven in een rolstoel zou zitten. Bij sommige kinderen gaat die jeugdreuma over, maar bij anderen is het blijvend. Tot mijn twaalfde werd het niet veel beter en was ik regelmatig in het ziekenhuis te vinden. Alleen het trainen met de fysio in het zwembad ging goed. Door het bewegen in het water werden mijn gewrichten soepeler en kon ik ook beter lopen. Achteraf vind ik het raar dat we dat niet vaker hebben gedaan.’’
Op zijn dertiende kwam Bongaertz met het golfsurfen in aanraking en dat heeft hem gered. Bij de stoere watersport had hij gek genoeg geen last van zijn gewrichten. Sterker nog, zijn lichaam werd er alleen maar sterker door. ,,Ik had eindelijk iets gevonden waarbij ik geen last had. Waarbij ik me niet gehandicapt voelde en me kon meten met de andere jongens. Ik kon zonder problemen vier uur achter elkaar surfen. Dat gaf me in mentaal en fysiek opzicht zo’n boost. Er ging een nieuwe wereld voor me over. Ik vond het surfen en het leven wat daarbij hoorde zo vet. Ik wilde ook de wereld over reizen en op de mooiste plekken op aarde surfen. Dat surfen gaf me echt een nieuwe reden om voor te leven.’’
Toch blijft het bijzonder. Door het surfen leerde Bongaertz omgaan met zijn reuma. In het water kon hij vrij en gewichtsloos bewegen en daar werd hij sterker door. ,,Vroeger waren mijn handen altijd dik en opgezwollen en kon ik bijna niet op mijn voeten staan. Ik heb nog steeds wel last van reuma en bij vlagen komt het ook nog op. Maar het bepaalt mijn leven niet meer zoals vroeger. Vroeger kon ik een uurtje sporten en daarna moest ik echt gaan zitten. Inmiddels heb ik dat uitgebouwd tot 2 tot 4 uur. Dat hangt van mijn lijf af.’’
Sacha Bongaertz laat zich door zijn reuma ook niet tegenhouden. ,,Ik heb dat nooit gedaan,’’ zegt hij. ,,Ik ben altijd over mijn grenzen heen gegaan. Ik ben mezelf altijd blijven pushen en dat heeft me ook zo ver gebracht.’’
Waar de surfers in Scheveningen blij zijn met golven van een meter, surft Bongaertz in Portugal nu golven van tien meter of hoger. Samen met zijn maten gaat hij de strijd aan met de Atlantische Ocean. ,,Nazaré is een magische plek. Een wereldwonder, waar vlak voor de kust reusachtige golven ontstaan. Als klein jochie droomde ik er al van om dit soort golven te surfen. Ik had als kind echter ook angst voor de zee en daar heb ik mezelf doorheen gepusht. Die spanning voor het rijden van grote golven voel ik nu ook. Het surfen van ‘big waves’ is een mentaal spel, dat je met jezelf speelt. Het geeft me echter wel het gevoel dat ik leef en daar doe ik het voor.’’
Dit verhaal is gepubliceerd in het Algemeen Dagblad en geschreven door Natasha Smit
Foto’s door Wouter de Wolf
