Archief van jaar: 2015

Als je als blonde Hollandse meid gaat surfen in de zuidelijke landen als Portugal, Frankrijk en Marokko kom je in de line-up vele gasten tegen. Na 15 jaar surfen over de hele wereld ben ik alle stoere en minder stoere boys wel een keer tegen gekomen. Daarom (op verzoek van de dames) bij deze een blog over ‘onze’ surfboys en wat er je nou wel én niet mee kan.

NATASHA SMIT

1. Witblond. Een warrige kop en flink gebruind.

De klassieke surfer pik je er zo uit. Hij loopt stoer met zijn piepkleine boardje over het strand en houdt voortdurend zijn blik op de golven gericht. Hij wil geen glimp missen van alles wat de oceaan te bieden heeft en ziet zichzelf op al die golven te gekke moves maken.

Ziet die klassieke surfdude er goed uit? Ja, natuurlijk. Gespierd, gebruind en blond. Dat willen we eigenlijk allemaal wel en zo zien ze er bij ons op kantoor in Nederland niet uit. Maar kan je er wat mee? Dat is nog maar de vraag. Voor een avondje plezier kun je bij deze (vaak Australische) surfgoden zeker terecht en een paar dagen of weken de kust afreizen, ziet hij ook zeker zitten. Verwacht alleen niet dat je er een jarenlange relatie uit zult slepen, want daar is deze jongen veel te ‘vrij’ voor. Als er ergens weer betere golven (op Bali ofzo) zijn, dan pakt hij gauw zijn spullen en is vertrokken. Want één ding is duidelijk, voor hem én ook de meeste andere gasten staan de golven op één.

2.  Klein, gedrongen, geen greintje vet en zwart haar.

De Portugese of Franse surfers vallen goed in dit plaatje. Bij de meeste Hollandse vrouwen komen ze tot hun kin, maar surfen kunnen ze als de beste. Bij de eerste aanblik ogen ze soms chagrijnig of arrogant. Denk maar niet dat je deze baguette-etende surfers zomaar om je vinger wikkelt. Deze tube-rijdende gasten (surfen kunnen ze als de beste) weten wel dat ze goed kunnen surfen en er nog goed uitzien ook. Maak je daar geen illusies over. Maar als je over die eerste taalbarrière heen bent (Frans spreken is altijd handig) en door die eerste chagrijnigheid heen hebt geprikt, kunnen dit best aardige jongens zijn. Of het ook relatie materiaal is? Tja, dat zal je zelf uit moeten vinden. Voorwaarde is wel dat je naar Frankrijk of Portugal emigreert. Want denk je nu echt dat ze in dat koude Nederland komen wonen?

3. De blowende surfer met een kop vol dreads en zijn broek die op zijn knieën hangt.

Het liefst surft hij op een longboard of een dikke fish, waarmee hij stijlvolle moves als een hang-ten of en paar mooie bochten maakt. Deze gast is gemakkelijk te benaderen en altijd in voor een praatje. Hij laat je graag mee luisteren naar de reggaemuziek die uit zijn headphones komt of speelt een deuntje voor je op zijn gitaar. Ook deze jongen reist graag de wereld rond, leeft op een droge boterham en geeft zo weinig mogelijk uit. Denk maar niet dat je van hem een paar dure spullen cadeau krijgt, maar een liedje op zijn gitaar of een glaasje wijn kan er zeker van af. Hij neemt je met liefde de line-up in en leert je zijn coole surfmoves. Hoe lang je het met hem volhoudt, dat hangt van jezelf af. Aan de liefde zal het niet liggen en aardig zijn deze rasta’s vaak ook. Je moet alleen wel accepteren dat zijn surfen én ook het blowen op één staan, want daar kan hij niet zonder.

4. Surfgoden in Marokko.

Ook daar zien de gespierde, gebruinde surfers er anders uit dan de Marokkaanse jongens die je in de Haagse Schilderswijk tegenkomt. In tegenstelling tot hun eigen leeftijdsgenoten dragen ze geen djellaba of een slik jasje, maar hebben ze zich de ‘surflook’ perfect aangemeten. Ze lopen allemaal in een Quiksilver of O’Neill short, hebben een paar blonde lokken in hun krullenbos verstopt en leven volledig voor het surfen. De meeste van hen werken als surfleraar in de bekende badplaats Taghazoute en komen op hun surfcamps aardig wat Europese vrouwen tegen. Wat is het grootste doel van de Marokkaanse surfen naast het scoren van goede golven? Juist, een Europese vrouw aan de haak slaan. Het liefst een blonde met van die helblauwe ogen. Want die ziet er niet alleen leuk uit, maar het geeft nog status ook. En als dat een ticket naar het felbegeerde Europa oplevert, dan zijn ze helemaal verkocht. De meeste Marokkaanse jongens blijven echter niet bij zo’n Europees meisje hangen, maar kiezen na een paar avontuurtjes toch voor een lief Marokkaanse (islamitisch) meisje. Daar kunnen ze namelijk ook bij hun familie mee aankomen.

Note: dit zijn een paar komische anekdotes over de stereotype surfers. Niet alle surfende mannen zijn zo ;)

Kim Goed vertelt hoe ze zich als surfster staande houdt in een door mannen gedomineerde sport.

Hoewel er ondertussen aardig wat dames ronddwalen in de boardsports is over het algemeen het mannelijk geslacht toch wel wat prominenter aanwezig. Zeker ik als beginnend surfster heb nogal wat hersenspinsels hierover. Zoals een echte dame betaamd gieren die onzekere gedachten door mijn kop. “Zie ik er niet gek uit in mijn wetsuit; heb ik niet te dikke billen? Zie ik er, als ik op mijn plank lig te peddelen, niet uit alsof ik een aangespoelde walrus ben die met zijn te korte flippers zich een weg terug naar de zee probeert te manoeuvreren?”

Ook met wintersport heb ik altijd moeite om mede snowboardsters te vinden. Doorgaans ga ik dan ook met gasten die berg af. En ja, ook dan denk ik…” Ik hoop dat ik niet te langzaam ga. Dat ik die jongens kan bijhouden. Ik hoop dat ik niet achterblijf, zodat ze op mij moeten wachten. Dan zullen ze wel weer denken…ja hoor, het is weer een chick waarop we moeten wachten hoor, pfff. En oh nee..mijn helm af, ik zie er niet uit met mijn haar als een platgereden dode marmot op mijn kop!”

Tja…wie weet wat er allemaal in zo een mannenbrein ronddwaalt, maar ik weet ook dat ons vrouwenbrein ons een beetje in de maling neemt af en toe. Dat we veel te veel nadenken over dat soort kleinzielige onnozelheden.

Dan pak ik die golf, ga staan en blijf staan. Ik hoor achter mij gejuich van de andere zeeliefhebbende surfers. Dan pak ik mijn eerste kicker en kom neer alsof ik op zachte wolken land en glijd zo door alsof er niets aan de hand is, met een ‘whoohoo’ op de achtergrond van de afwachtende freestylers. Dan smelten al die hersenspinsels weg als sneeuw voor de zon. Dan maakt die marmot op mijn hoofd niet meer uit. Dan ben ik geen walrus meer, maar een zwevend zeepaardje! Dan merk ik dat het eigenlijk niet allemaal niet uitmaakt, maar dat je allemaal dezelfde gedachten hebt over het waarom je op je plank of board staat en we allemaal die liefde voor de zee, de bergen en de rest van de natuur delen.

Toch vraag ik me af of de mannen ook wel eens dit soort gedachten hebben, wellicht zou ik het eens moeten vragen? Of wacht…zal hij dat geen stomme vraag vinden? Oh nee..daar ga ik weer ;)