Nikki surft de golven van zijn leven in Portugal

Op zondagochtend stapte ik mijn bed uit om koffie te zetten en de surfvoorspellingen te checken op de webcam van Wijk aan Zee. Het was niet de eerste keer dat MagicSeaWeed me enthousiast had gemaakt voor wat uiteindelijk een platte zee bleek te zijn. Teleurgesteld besloot ik het roer om te gooien: ik wilde op surftrip. Een surfvakantie naar een land, waarbij de garantie op golven even groot was als de garantie dat President Trump gekke uitspraken maakt. Best een grote kans dus! Ik besloot om met de surfsafari Portugal van Tasha’s surfcamp mee te gaan.

In het vliegtuig naar Portugal bedenk ik wat me te wachten staat. ,,Zo meteen beland ik in een groep met twaalf onbekende mensen. Zouden deze mensen elkaar al kennen? Zouden ze allemaal een vriend/vriendin hebben meegenomen? En hoeveel surfervaring hebben ze? Met mijn warme jas kom ik op het vliegveld van Lissabon aan waar het gelijk super fijn weer is. Al zwetend sleep ik mijn eigen board mee en neem de bus naar Ericeira, waar Natasha me oppikt. Op naar de surfvilla!

Bij het huis word ik opvangen door drie fantastische vrouwen die een maaltijd voor me hebben gemaakt. De vermoeidheid van de reis en de honger worden snel de kop ingedrukt en nog voordat de zon volledig onder is hebben we diepgaande gesprekken over het leven. Het voelt alsof ik deze mensen al jaren ken. Later op de avond geef ik mijzelf een rondleiding door de villa. De villa heeft drie ruime slaapkamers, drie badkamers met toiletten, een grote tuin met barbecue, een zwembad en een kelderruimte met pooltafel en een discobal. Voldaan van mijn reis en alle ontmoetingen met nieuwe mensen zoek ik mijn bed op en ga ik lekker dromen over alle avonturen van morgen.

De volgende ochtend schijnt er een lekker zonnetje en komt de rest van de groep aan. Het ijs is al snel gebroken en het voelt alsof ik met een nieuwe familie op vakantie ben! Mijn nieuwe familie bestaat nu Belgen en Nederlanders tussen de 20 en 50 jaar oud en erg verschillende surfskills. Eén ding hebben we allemaal gemeen! We hebben erg veel zin om de Portugese oceaan te trotseren en samen een goede tijd te hebben.

Mijn board komt gelukkig ongeschonden uit de boardbag en ik smeer er gelijk een goede laag sex-wax op. Ik ben klaar voor de eerste surfdag! De helft van de groep heeft een eigen board en de andere mensen hebben een groen, blauw of geel softtop gehuurd.

Door de duinen lopen we naar het strand toe. De zee heeft mij wel vaker teleurgesteld, dus ik temper mijn verwachtingen een beetje. Wanneer het zoute water daadwerkelijk in zicht is, gaat mijn surfhart harder kloppen! “JAAAHAAA!” Ik kan mijn ogen niet geloven. Het ziet er geweldig uit! Hiervoor ben ik naar Portugal gekomen!

Onze surffamilie wordt opgesplitst: De beginners krijgen les en uitleg op hun softtop, terwijl de anderen gelijk de zee in rennen. In het water zie ik dat iedereen de verplichtingen van het leven snel heeft verdrongen en met een big-smile op de boards zit te wachten op de golven. Mijn nieuwe Belgische vriend maakt meteen indruk op me! Hij had nog maar een paar keer gesurft in België en wilde hier flinke stappen maken. Eén van de eerste sets die langs komt pikt hij gelijk mee. Het lijkt bijna een, in slow-motion afgespeelde, film waarbij hij op zijn board springt en iets uitkraamt van “Jaaaahooeoeeeeeh!”. Het was duidelijk dat hij de tijd van zijn leven heeft! En de stappen die hij wilde maken heeft hij na de eerste golven gelijk in de pocket. Dit beeld wordt keer op keer herhaald. Fantastisch blije mensen die met elkaar plezier hebben en elkaar helpen om verder te komen met surfen.

Aan het einde van de middag gaan we ook een keer naar het lokale skatepark naast de Quiksilverstore. Mijn jeugdsentiment komt omhoog en ik probeer vijfendertig keer achter elkaar een 360-flip te landen, met zo’n 15 procent kans op slagen. Het lukt me niet om de truc succesvol uit te voeren, maar wat maakt het uit. Om me heen zie ik kleine jongens en meiden met helmen op als een gek door het skatepark vliegen. Een warm gevoel overvalt me…wat een nostalgie.

Na een nieuwe dag vol heerlijke golven gaan we inspiratie op doen in Peniche. Onze grote helden van de World Surf League strijden op de hoge golven van Supertubos om de wereldtitel. De barrels en air-tricks vliegen ons om de horen.

Ineens begint het hele strand te klappen en te juichen. Op dat moment snap ik niet goed wat er gaande is. Als ik me omdraai rent een drievoudig wereldkampioen (Mick Fanning) me bijna omver omdat hij water in het moet. Wat een held is dat. Met uitzicht op een prachtige zonsondergang genieten we nog even van een glas sangria en een lekkere maaltijd.

We sluiten deze fantastische surfweek af met een barbecue. We kletsen vrolijk verder over wie er de beste golven heef gesurft, op de mooiste surfspots is geweest of de meeste gekke wipe-outs heeft gemaakt. Er worden gelijk plannen gesmeed voor een reünie en om nog een keer mee te gaan met Tasha’s Surfcamp. Er wordt veel gelachen en geknuffeld. Met gemengde gevoelens kijk ik terug op de surfsafari. Ik ben blij omdat ik een geweldig week heb beleefd met veel mooie avonturen. Maar ik besef me ook dat de week voorbij is en dat ik afscheid moet nemen van mijn nieuwe surffamilie.

Met pijn in mijn hart maar een nieuwe familie en een fantastische surftrip rijker keer ik terug naar huis. Mijn surfhart is weer even gevuld.